பின் கதை சுருக்கம்:
1947 ஆம் ஆண்டு இந்தியா சுதந்திரம் பெற்ற பொது இந்தியாவில் 526 சமஸ்தானங்கள் இருந்தன. அவை எல்லாம் ஒன்றிணைக்கப்பட்டு தான் இந்தியா எனும் ஒரு நாடு உருவாக்கப்பட்டது.
இந்தியா இரண்டாக பிரிக்கப்பட்டு பாகிஸ்தான் தனி நாடாக உதயமான பொழுது, காஷ்மீரின் அரசரான ராஜா ஹரி சிங், தனது அரசு தனித்து இயங்கும் எனவும் பாகிஸ்தானுடனோ இந்தியாவுடனோ சேராது எனவும் அறிவித்தார். அவ்வாறே காஷ்மீர் தனித்து இயங்கும் வகையில் நாடு பிரிக்கப்பட்டது
ஆனால் அதே ஆண்டு ஆக்டொபர் மாத இறுதியில் பாகிஸ்தான் காஷமீர் பகுதியில் அத்துமீறி நுழைந்து ஆக்கிரமிக்க முனைந்ததால், ராஜா ஹரி சிங், இந்தியாவின் உதவியை நாடினார்.
இந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி காஷ்மீரை இந்தியாவுடன் இணைத்துக்கொள்ள முடிவெடுத்து, அவ்வாறே ராஜா ஹரி சிங்கிடம் இருந்து எழுதியும் வாங்கி கொண்டது இந்தியா.
அந்த அடிப்படையில்1947 ஆம் ஆண்டு ஆக்டொபர் மாதம் 27 ஆம் தேதி காஷ்மீர் இந்தியாவுடன் இணைத்துக்கொள்ளப்பட்டது. ஆனால் சில நிபந்தனைகளுடன்.
ராஜா ஹரி சிங் இந்தியாவுக்கு எழுதிய கடிதத்தின் அடிப்படையில் ஒரு IoA (Instrument of Accession ) வரையறை செய்யப்பட்டது. அதில் சொல்லப்பட்ட நிகழ்வுகளுக்கு எல்லாம் காஷ்மீரின் ஆலோசனை இல்லாமல் காஷ்மீர் கட்டுப்பட வேண்டியது இல்லை. அதில் சொல்லப்படாத விஷயங்கள் எதுவானாலும் அதற்கு காஷ்மீரின் ஒப்புதல் தேவை.
இந்த நிபந்தனைகள் அடிப்படையில் 1950 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் அமலான இந்திய அரசியல் சாசனத்தில் ஒரு தனி அலகு 370 இணைக்கப்பட்டு, 'இந்திய நாடாளுமன்றத்தில் இயற்றப்படும் சட்டங்கள் எல்லா மாநிலங்களுக்கும் பொருந்தும் என்றாலும், காஷமீர் மாநிலத்தை பொறுத்தவரை அந்த மாநில சட்டமன்றத்தின் முடிவின் படியே அது அங்கு ஏற்புடையதாகும்' என தனி அந்தஸ்து கொடுக்கப்பட்டது.
மேலும், அந்த சிறப்பு அந்தஸ்தின் படி, காஷ்மீர் மாநிலத்துக்கு என தனி கொடி வைத்துக்கொள்ளவும் அனுமதிக்கப்பட்டது. மேலும் காஷ்மீர் மாநிலத்தில் பிற மாநிலங்களை சேர்ந்தவர்கள் நிலம் வாங்குவதும் தடை செய்யப்பட்டது.
இதே போன்ற சிறப்பு அந்தஸ்துக்கள் பிற மாநிலங்களுக்கும் தரப்பட்டது. அவை அலகு 371A முதல் 371I வரை விவரிக்கப்பட்ட உள்ளன. அவை நமது கட்டுரைக்கு அவசியம் இல்லாதது.
ராஜா ஹரி சிங் எழுதி கொடுத்த IoA வில் Clause 5 & Clause 7 ஆகியவை முக்கியமானது. அவற்றின் படி, ராஜா ஹரி சிங் அல்லது அவருக்கு பிந்தையவர்கள் சம்மதம் இல்லாமல் காஷ்மீர் மாநிலம் தொடர்பாக எந்த முடிவும் எடுக்க முடியாது. இந்தியா தன்னிச்சையாக எடுக்கும் எந்த முடிவுகளும் காஷ்மீரை கட்டுப்படுத்தாது.
Article 370 அமலான போதும் இந்த சலுகை அப்படியே சேர்த்துக்கொள்ளப்பட்டது. அதாவது காஷ்மீர் மக்களின் ஒப்புதல் இல்லாமல் எந்த ஒரு முடிவையும் தன்னிச்சையாக இந்தியா எடுக்காது என லார்டு மவுண்ட் பேட்டன் அவர்களும் ஜவஹர்லால் நேரு அவர்களும் வாக்குறுதி கொடுத்து இருந்தார்கள்.
மேலும் காஷ்மீர் மாநில பிரதமர் திரு ஷேக் அப்துல்லா அவர்கள் (அப்போது முதல்வர் பதவி இல்லை, பிரதமர் தான்) 1949 ஆம் ஆண்டு எழுதிய கடிதத்தின் காரணமாக, சர்தார் வல்லபாய் படேல் அவர்களும், இந்திய அரசியல் சாசனத்தை வரையறை செய்த திரு N கோபாலசாமி அய்யங்கார் அவர்களும் கொடுத்த வாக்குறுதியின் அடிப்படையில் ஜவஹர்லால் நேரு கொடுத்த மற்றுமொரு வாக்குறுதியில், காஷமீர் மாநிலத்தை பொறுத்தவரை, அந்த மாநில மக்களின் முடிவே இறுதியானது என்பது முடிவு செய்யப்படட ஒன்று என வாக்கு கொடுத்து இருந்தார்.
அந்த வாக்குறுதி அடிப்படையில் இந்தியாவுடன் 1950 ஆம் ஆண்டிலிருந்து இந்திய அரசியல் சாசனத்தின் கீழ் இயங்கும் ஒரு மாநிலமாக காஷ்மீர் இருந்து வருகிறது.
மற்ற எல்லா மாநிலங்களையும் போலவே அங்கும் இந்திய தேர்தல் ஆணையம் தான் தேர்தல் நடத்தும், இந்தியாவின் சட்டங்கள் எல்லாம் அங்கேயும் செல்லுபடியாகும். ஆனால் அப்படி செல்லு படி ஆகும் முன்பாக காஷமீர் மாநில சட்டமன்றம் அதை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அவ்வளவு தான்.
இப்போதைய நிகழ்வு:
நேற்றைய தினம் நாடாளுமன்ற மேலவையில் மாண்புமிகு உள்துறை அமைச்சர் அவர்கள் ஒரு அரசியல் சாசன திருத்த மசோதாவை கொண்டுவந்து, அரசியல் சாசன பிரிவு 370 ஐ நீக்குவதாக அறிவித்தார்.
இதன் படி இந்தியாவுடன் காஷ்மீர் முழுமையாக இணைத்து கொள்ளப்படுவதாக அறிவித்து இருக்கிறார். அதாவது 1950 ஆம் ஆண்டில் இருந்து இந்தியாவுடன இணைந்து இருக்கும் காஷ்மீரை மீண்டும் இப்போது இணைத்து கொள்வதாக அறிவித்து இருக்கிறார்.
இதை திமுக காங்கிரஸ் உள்ளிட்ட எதிர்க்கட்சிகள் பலமாக எதிர்த்து பேசின. மற்றும் ஒரு கிழக்கு தைமூராக மாறக்கூடிய வாய்ப்பு உள்ளதாக வைகோ அவர்களும் எச்சரித்தார்.
ஆனால் எல்லா எதிர்ப்பையும் மீறி அந்த சட்ட திருத்தம் நேற்று நாடாளுமன்ற மேலவையில் நிறைவேறி உள்ளது
இது சட்டப்படி சரியா?
Article 370 வரையறை செய்யப்பட்டபோது மிக மிக புத்திசாலித்தனமாக வரையறை செய்யப்பட்டு உள்ளது. இந்த பிரிவின் படி, இந்திய நாடாளுமன்றம் எந்த முடிவை எடுத்தாலும் அது காஷ்மீர் மாநில அரசு ஒப்புக்கொண்டால் மட்டுமே காஷ்மீரில் செல்லுபடி ஆகும்.
Article 370 நீக்கப்பட வேண்டும் என்றாலும் கூட, காஷமீர் மாநில மக்களின் கருத்துக்களை கேட்டறிந்து, காஷ்மீர் மாநில சட்டமன்றத்தில் தீர்மானம் கொண்டுவந்து, அதன் அடிப்படையில் தான் நாடாளுமன்றத்தில் அரசியல் சாசன திருத்தம் கொண்டு வரவே முடியும்.
இந்த நடைமுறை எதையும் பின்பற்றாமல், அரசியல் சாசன பிரிவு 368 சொல்லும் நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளாமல் தன்னிச்சையாக நாடாளுமன்றத்தில் கொண்டுவரப்படும் சட்ட திருத்தம், காஷ்மீரை கட்டுப்படுத்தும் என்பதை உச்ச நீதி மன்றத்தின் அரசியல் சாசன பென்ச் தான் தீர்மானிக்கும்.
இந்த 70 ஆண்டு கால இந்திய வரலாற்றில் எத்தனையோ அரசுகள் வலுவாக இருந்தும் இந்த முடிவை எடுக்க தயங்கின. காரணம், நாடாளுமன்றத்தில் வலுவாக இருக்கும் கடைசி காஷ்மீர் மாநிலத்தில் வலுவாக இல்லாத நிலையே இருந்து வந்தது.
இதுவரையும் இருந்த அரசுகள் எல்லாம் இந்திய அரசியல் சாசனத்தையும் இந்திய சட்டங்களையும் உயர்வாக மதித்த காரணத்தால், காஷ்மீர் மாநில சட்டமன்றத்தின் பரிந்துரை இல்லாமல் அரசியல் சாசன திருத்தத்தை கொண்டு வர தயங்கின. சட்டம் அனுமதிக்காத ஒன்றை, சட்டப்படி செல்லுபடி ஆகுமா என்கிற சந்தேகத்தில் உள்ள ஒரு நடவடிக்கையை எடுக்க சட்டத்தை மதித்த எந்த அரசும் எடுக்கவில்லை. அது மொரார்ஜி தேசாய் அவர்களின் ஜனதா அரசானாலும் சரி, வாஜ்பாயி அவர்களின் பாரதிய ஜனதா அரசானாலும் சரி, யாரும் அடைய முடியாத மிகப்பெரிய பலம் பெற்றிருந்த ராஜீவ் காந்தி அவர்களின் காங்கிரஸ் அரசானாலும் சரி, இப்படி ஒரு சட்டத்துக்கு புறம்பான நடவடிக்கையை எடுக்கவில்லை.
ஆனால் சட்ட நெறி முறைகள் எதையும் கண்டு கொள்ளாமல், நேற்றைய தினம் மத்திய அரசு இந்த சட்ட திருத்தத்தை கொண்டு வந்து உள்ளது.
பார்ப்போம், இது சட்டத்தின் முன் நின்று வெல்கிறதா அல்லது மீண்டும் பழைய நிலைக்கு திரும்புமா என்பதை.
அதுவரையும், காஷ்மீர் மக்களுக்கு எல்லா விதமான பாதுகாப்பையும் தரும் கடமை நமது அரசுக்கு உள்ளது.
.
1947 ஆம் ஆண்டு இந்தியா சுதந்திரம் பெற்ற பொது இந்தியாவில் 526 சமஸ்தானங்கள் இருந்தன. அவை எல்லாம் ஒன்றிணைக்கப்பட்டு தான் இந்தியா எனும் ஒரு நாடு உருவாக்கப்பட்டது.
இந்தியா இரண்டாக பிரிக்கப்பட்டு பாகிஸ்தான் தனி நாடாக உதயமான பொழுது, காஷ்மீரின் அரசரான ராஜா ஹரி சிங், தனது அரசு தனித்து இயங்கும் எனவும் பாகிஸ்தானுடனோ இந்தியாவுடனோ சேராது எனவும் அறிவித்தார். அவ்வாறே காஷ்மீர் தனித்து இயங்கும் வகையில் நாடு பிரிக்கப்பட்டது
ஆனால் அதே ஆண்டு ஆக்டொபர் மாத இறுதியில் பாகிஸ்தான் காஷமீர் பகுதியில் அத்துமீறி நுழைந்து ஆக்கிரமிக்க முனைந்ததால், ராஜா ஹரி சிங், இந்தியாவின் உதவியை நாடினார்.
இந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்தி காஷ்மீரை இந்தியாவுடன் இணைத்துக்கொள்ள முடிவெடுத்து, அவ்வாறே ராஜா ஹரி சிங்கிடம் இருந்து எழுதியும் வாங்கி கொண்டது இந்தியா.
அந்த அடிப்படையில்1947 ஆம் ஆண்டு ஆக்டொபர் மாதம் 27 ஆம் தேதி காஷ்மீர் இந்தியாவுடன் இணைத்துக்கொள்ளப்பட்டது. ஆனால் சில நிபந்தனைகளுடன்.
 |
| ராஜா ஹரி சிங் |
ராஜா ஹரி சிங் இந்தியாவுக்கு எழுதிய கடிதத்தின் அடிப்படையில் ஒரு IoA (Instrument of Accession ) வரையறை செய்யப்பட்டது. அதில் சொல்லப்பட்ட நிகழ்வுகளுக்கு எல்லாம் காஷ்மீரின் ஆலோசனை இல்லாமல் காஷ்மீர் கட்டுப்பட வேண்டியது இல்லை. அதில் சொல்லப்படாத விஷயங்கள் எதுவானாலும் அதற்கு காஷ்மீரின் ஒப்புதல் தேவை.
இந்த நிபந்தனைகள் அடிப்படையில் 1950 ஆம் ஆண்டு ஜனவரி மாதம் அமலான இந்திய அரசியல் சாசனத்தில் ஒரு தனி அலகு 370 இணைக்கப்பட்டு, 'இந்திய நாடாளுமன்றத்தில் இயற்றப்படும் சட்டங்கள் எல்லா மாநிலங்களுக்கும் பொருந்தும் என்றாலும், காஷமீர் மாநிலத்தை பொறுத்தவரை அந்த மாநில சட்டமன்றத்தின் முடிவின் படியே அது அங்கு ஏற்புடையதாகும்' என தனி அந்தஸ்து கொடுக்கப்பட்டது.
மேலும், அந்த சிறப்பு அந்தஸ்தின் படி, காஷ்மீர் மாநிலத்துக்கு என தனி கொடி வைத்துக்கொள்ளவும் அனுமதிக்கப்பட்டது. மேலும் காஷ்மீர் மாநிலத்தில் பிற மாநிலங்களை சேர்ந்தவர்கள் நிலம் வாங்குவதும் தடை செய்யப்பட்டது.
இதே போன்ற சிறப்பு அந்தஸ்துக்கள் பிற மாநிலங்களுக்கும் தரப்பட்டது. அவை அலகு 371A முதல் 371I வரை விவரிக்கப்பட்ட உள்ளன. அவை நமது கட்டுரைக்கு அவசியம் இல்லாதது.
ராஜா ஹரி சிங் எழுதி கொடுத்த IoA வில் Clause 5 & Clause 7 ஆகியவை முக்கியமானது. அவற்றின் படி, ராஜா ஹரி சிங் அல்லது அவருக்கு பிந்தையவர்கள் சம்மதம் இல்லாமல் காஷ்மீர் மாநிலம் தொடர்பாக எந்த முடிவும் எடுக்க முடியாது. இந்தியா தன்னிச்சையாக எடுக்கும் எந்த முடிவுகளும் காஷ்மீரை கட்டுப்படுத்தாது.
Article 370 அமலான போதும் இந்த சலுகை அப்படியே சேர்த்துக்கொள்ளப்பட்டது. அதாவது காஷ்மீர் மக்களின் ஒப்புதல் இல்லாமல் எந்த ஒரு முடிவையும் தன்னிச்சையாக இந்தியா எடுக்காது என லார்டு மவுண்ட் பேட்டன் அவர்களும் ஜவஹர்லால் நேரு அவர்களும் வாக்குறுதி கொடுத்து இருந்தார்கள்.
மேலும் காஷ்மீர் மாநில பிரதமர் திரு ஷேக் அப்துல்லா அவர்கள் (அப்போது முதல்வர் பதவி இல்லை, பிரதமர் தான்) 1949 ஆம் ஆண்டு எழுதிய கடிதத்தின் காரணமாக, சர்தார் வல்லபாய் படேல் அவர்களும், இந்திய அரசியல் சாசனத்தை வரையறை செய்த திரு N கோபாலசாமி அய்யங்கார் அவர்களும் கொடுத்த வாக்குறுதியின் அடிப்படையில் ஜவஹர்லால் நேரு கொடுத்த மற்றுமொரு வாக்குறுதியில், காஷமீர் மாநிலத்தை பொறுத்தவரை, அந்த மாநில மக்களின் முடிவே இறுதியானது என்பது முடிவு செய்யப்படட ஒன்று என வாக்கு கொடுத்து இருந்தார்.
அந்த வாக்குறுதி அடிப்படையில் இந்தியாவுடன் 1950 ஆம் ஆண்டிலிருந்து இந்திய அரசியல் சாசனத்தின் கீழ் இயங்கும் ஒரு மாநிலமாக காஷ்மீர் இருந்து வருகிறது.
மற்ற எல்லா மாநிலங்களையும் போலவே அங்கும் இந்திய தேர்தல் ஆணையம் தான் தேர்தல் நடத்தும், இந்தியாவின் சட்டங்கள் எல்லாம் அங்கேயும் செல்லுபடியாகும். ஆனால் அப்படி செல்லு படி ஆகும் முன்பாக காஷமீர் மாநில சட்டமன்றம் அதை ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அவ்வளவு தான்.
இப்போதைய நிகழ்வு:
நேற்றைய தினம் நாடாளுமன்ற மேலவையில் மாண்புமிகு உள்துறை அமைச்சர் அவர்கள் ஒரு அரசியல் சாசன திருத்த மசோதாவை கொண்டுவந்து, அரசியல் சாசன பிரிவு 370 ஐ நீக்குவதாக அறிவித்தார்.
இதன் படி இந்தியாவுடன் காஷ்மீர் முழுமையாக இணைத்து கொள்ளப்படுவதாக அறிவித்து இருக்கிறார். அதாவது 1950 ஆம் ஆண்டில் இருந்து இந்தியாவுடன இணைந்து இருக்கும் காஷ்மீரை மீண்டும் இப்போது இணைத்து கொள்வதாக அறிவித்து இருக்கிறார்.
இதை திமுக காங்கிரஸ் உள்ளிட்ட எதிர்க்கட்சிகள் பலமாக எதிர்த்து பேசின. மற்றும் ஒரு கிழக்கு தைமூராக மாறக்கூடிய வாய்ப்பு உள்ளதாக வைகோ அவர்களும் எச்சரித்தார்.
ஆனால் எல்லா எதிர்ப்பையும் மீறி அந்த சட்ட திருத்தம் நேற்று நாடாளுமன்ற மேலவையில் நிறைவேறி உள்ளது
இது சட்டப்படி சரியா?
Article 370 வரையறை செய்யப்பட்டபோது மிக மிக புத்திசாலித்தனமாக வரையறை செய்யப்பட்டு உள்ளது. இந்த பிரிவின் படி, இந்திய நாடாளுமன்றம் எந்த முடிவை எடுத்தாலும் அது காஷ்மீர் மாநில அரசு ஒப்புக்கொண்டால் மட்டுமே காஷ்மீரில் செல்லுபடி ஆகும்.
Article 370 நீக்கப்பட வேண்டும் என்றாலும் கூட, காஷமீர் மாநில மக்களின் கருத்துக்களை கேட்டறிந்து, காஷ்மீர் மாநில சட்டமன்றத்தில் தீர்மானம் கொண்டுவந்து, அதன் அடிப்படையில் தான் நாடாளுமன்றத்தில் அரசியல் சாசன திருத்தம் கொண்டு வரவே முடியும்.
இந்த நடைமுறை எதையும் பின்பற்றாமல், அரசியல் சாசன பிரிவு 368 சொல்லும் நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்ளாமல் தன்னிச்சையாக நாடாளுமன்றத்தில் கொண்டுவரப்படும் சட்ட திருத்தம், காஷ்மீரை கட்டுப்படுத்தும் என்பதை உச்ச நீதி மன்றத்தின் அரசியல் சாசன பென்ச் தான் தீர்மானிக்கும்.
இந்த 70 ஆண்டு கால இந்திய வரலாற்றில் எத்தனையோ அரசுகள் வலுவாக இருந்தும் இந்த முடிவை எடுக்க தயங்கின. காரணம், நாடாளுமன்றத்தில் வலுவாக இருக்கும் கடைசி காஷ்மீர் மாநிலத்தில் வலுவாக இல்லாத நிலையே இருந்து வந்தது.
இதுவரையும் இருந்த அரசுகள் எல்லாம் இந்திய அரசியல் சாசனத்தையும் இந்திய சட்டங்களையும் உயர்வாக மதித்த காரணத்தால், காஷ்மீர் மாநில சட்டமன்றத்தின் பரிந்துரை இல்லாமல் அரசியல் சாசன திருத்தத்தை கொண்டு வர தயங்கின. சட்டம் அனுமதிக்காத ஒன்றை, சட்டப்படி செல்லுபடி ஆகுமா என்கிற சந்தேகத்தில் உள்ள ஒரு நடவடிக்கையை எடுக்க சட்டத்தை மதித்த எந்த அரசும் எடுக்கவில்லை. அது மொரார்ஜி தேசாய் அவர்களின் ஜனதா அரசானாலும் சரி, வாஜ்பாயி அவர்களின் பாரதிய ஜனதா அரசானாலும் சரி, யாரும் அடைய முடியாத மிகப்பெரிய பலம் பெற்றிருந்த ராஜீவ் காந்தி அவர்களின் காங்கிரஸ் அரசானாலும் சரி, இப்படி ஒரு சட்டத்துக்கு புறம்பான நடவடிக்கையை எடுக்கவில்லை.
ஆனால் சட்ட நெறி முறைகள் எதையும் கண்டு கொள்ளாமல், நேற்றைய தினம் மத்திய அரசு இந்த சட்ட திருத்தத்தை கொண்டு வந்து உள்ளது.
பார்ப்போம், இது சட்டத்தின் முன் நின்று வெல்கிறதா அல்லது மீண்டும் பழைய நிலைக்கு திரும்புமா என்பதை.
அதுவரையும், காஷ்மீர் மக்களுக்கு எல்லா விதமான பாதுகாப்பையும் தரும் கடமை நமது அரசுக்கு உள்ளது.
.
No comments:
Post a Comment